สารคดี: ความจริงครึ่งเดียวที่คนเชื่อว่ามันความจริงที่แท้จริง?
สิ่งหนึ่งที่เราสงสัยมาโดยตลอดคือ รายการ/ภาพยนตร์ “สารคดี” ต่างๆ นานา ในหน้าฉากที่เป็น “สารคดี” นั้นมี “ความจริง” แค่ไหนกันเชียว? โดยเฉพาะงานจากทีมโปรดัคชั่นที่เป็นมืออาชีพ
ทำไมคนเราถึงยอมรับผิดตรงๆ กันได้ยาก? นักจิตวิทยามีคำตอบ
เราเกิดและเติบโตมาในสังคมไทย เราเห็นตัวอย่างอันนับไม่ถ้วนของคนทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด สุดท้ายก็หาเหตุผล (ที่ฟังดูยังไงก็ไม่น่าเชื่อ) มาอ้าง สุดท้ายก็พ้นผิด ให้ประชาชนอย่างเราๆ บ่นกันสักพัก แล้วก็ลืมๆ กันไป จากนั้นก็มีเหตุดราม่าเรื่องใหม่เข้ามา ให้คนใหญ่คนโตเหล่านั้นดริฟท์หนีอีกครั้ง แล้วทุกอย่างก็วนกลับมาที่เดิม
เพราะอะไรทำไมต้องโกง? จิตวิทยาเบื้องหลังการคอร์รัปชั่น
ไม่ใช่แค่นักการเมือง (ที่อยู่ได้ไม่เกิน 4 ปีตามวาระการเลือกตั้ง) เท่านั้นที่โกง ข้าราชการ (ที่อยู่ในตำแหน่ง 30–40 ปียันเกษียณ แถมเมื่อทำผิดส่วนมากก็จะโดนสั่งย้ายเปิดโอกาสให้ไปโกงที่อื่นต่อซะงั้น) ก็เป็นกลุ่มคนที่โกงไม่แพ้กัน สิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นคือคนที่โกงล้วนทำงานในโครงการ “ช่วยเหลือคนยากไร้” สร้างภาพลักษณ์ดีๆ เป็นหน้ากากปิดบังความเลวของตัวเองไว้
สรุป Timeline คดีชัยภูมิ ป่าแส — ความตายของเยาวชนชาวลาหู่ กับความยุติธรรมที่น่าตั้งคำถาม
สรุป Timeline คดีชัยภูมิ ป่าแส — ความตายของเยาวชนนักกิจกรรมชาวลาหู่ กับความยุติธรรมที่น่าตั้งคำถาม ว่าภาพจากล้องวงจรปิดตอนนี้อยู่ที่ใคร และที่สำคัญ “ยังอยู่หรือไม่”
หยุดคิดสักนิดก่อนจะตัดสินใครว่าเป็น “ซึมเศร้าวอนนาบี”
ความเจ็บป่วยทางจิต เป็นเรื่องที่คนสามารถพูดกันเปิดเผยได้มากกว่าแต่ก่อน ถึงอย่างนั้น มันก็ทำให้เราได้ยินคำพูดแบบข้างบนมากขึ้นด้วย ซึ่งพอโรคซึมเศร้าถูกพูดถึงกันมากขึ้น หลายๆ คนอาจจะมองว่ามันก็เป็นแค่ข้ออ้างของคนจิตใจอ่อนแอ
