THANYANAN

ความพ่ายแพ้ของ Win-Win

เรื่องความอยาก Win-Win ตลอดเวลานี่ล่ะ มันเลวร้ายยิ่งกว่าปีศาจใดๆ ฟังดูเผินๆ เหมือนจะดีที่อยากให้ทุกอย่างออกมาดีใช่มั้ย? แต่เพราะ Win-Win ไง เราเลยต้องการให้ทุกอย่างมันเพอร์เฟกต์ตลอดเวลา เราเลยกลับไปกลับมาระหว่างไม่กล้าตัดสินใจไม่กล้าลงมือทำอะไรเลย กับลงมือทำไปแล้วก็ไปคาดหวังว่ามันต้องออกมาสมบูรณ์แบบและทุกๆคนต้องพอใจ

การเมืองที่ “ไม่เป็นกลาง แต่เป็นมิตร”

เรามองว่าสิ่งที่อันตรายที่สุดทางการเมืองคือการอยู่แต่ใน “ห้องเสียงสะท้อน” ของคนที่คิดเหมือนกัน และทำเป็นมองข้ามเรื่องที่ไม่ดีของฝั่งตัวเอง ไปพร้อมๆกับหาทางเอาจุดเสีย (ซึ่งบางอันก็เป็นจุดเล็กๆ) ของฝั่งที่ตัวเองไม่ชอบมาขยี้เพื่อความสะใจ

เคยถูก “จำได้” บ้างไหม

วันหนึ่งเมื่อปีก่อน มีความช็อค 7.1 ตามมาตรวัดริกเตอร์ เมื่อนั่งกินส้มตำอยู่ปากซอยและมีเด็กผู้ชายวัยไม่เกิน 10 ขวบเดินเข้ามาหา พร้อมยื่นมือถือ เปิดหน้าจอ Youtube ที่กด pause ไว้ที่ฉากหนึ่งของ music video ของแสตมป์ ที่มีเราอยู่ในนั้น

ทำดีก็ต้องเด่น เพื่อเป็น “แรงบันดาลใจ”

สิ่งหนึ่งที่เราอึดอัดมากๆ เรื่องสังคมไทยคือค่านิยมหมั่นไส้ความสำเร็จของคนอื่น คนจำนวนไม่น้อยในบ้านเรา (รวมถึงเราด้วย) ถูกสอนด้วยสุภาษิตตั้งแต่เด็กว่า “ทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็นเด่นกว่าตัว”

ช่วยเหลืออย่างไรไม่ให้ดูถูก

“เรายอมรับความช่วยเหลือของคุณ
แต่ไม่ยอมให้คุณมองว่าเราด้อยกว่า” นี่คือคำพูดที่รมต.ว่าการกระทรวงยุติธรรมของโคลอมเบียพูดกับหัวหน้าปปส.ของอเมริกา ที่เข้ามาปราบปรามยาเสพติดในโคลอมเบีย