storyteller and content creator
สิ่งที่น่าสมเพชที่สุดในระบบการศึกษาไทยคือการที่คนใหญ่คนโตพร่ำบอกว่าเด็กไทยมีปัญหาขาด critical thinking มาตลอด ที่ผ่านมาก็มีความพยายามปรับหลักสูตรและวิธีการสอนของส่วนกลาง เพื่อให้เด็กกล้าคิด กล้าแสดงความคิดเห็น และมี critical thinking มากขึ้น
ปัญหาเรื้อรังของสังคมไทยคือการหลับหูหลับตาเชื่อว่า คนทำตามกฎ = คนดี โดยไม่มีการตั้งคำถามต่อความจำเป็นของกฎนั้นแต่อย่างใด ซึ่งในเมื่อตั้งคำถามไม่ได้ ผู้คุมกฎก็ไม่สามารถเอากฎนั้นมาอ้างได้ว่ามันดีจริง
หนึ่งในความเข้าใจผิดของคนไทยที่มีต่อการศึกษาของฟินแลนด์คือ ฟินแลนด์มีหลักสูตรการศึกษาที่ดีที่สุดในโลก ซึ่งมันไม่จริงเลย ต่อให้โรงเรียนระดับท็อปของไทย เอาหลักสูตรฟินแลนด์มาใช้ เราก็ทำไม่ได้อย่างฟินแลนด์อยู่ดี เพราะหัวใจในความสำเร็จของการศึกษาฟินแลนด์มันอยู่ที่ “การเมือง” ต่างหาก
70 ปีก่อน ในช่วงปลายทศวรรษที่ 40 พม่า เป็นประเทศที่มีอัตราการอ่านออกเขียนได้สูงที่สุดในเอเชีย (ย้ำว่า “เอเชีย” ไม่ใช่ “อาเซียน”) จนกระทั่งรัฐประหารเมื่อ 55 ก่อน โฉมหน้าของเมียนมาร์ก็เปลี่ยนไป
ไม่ต้องอ่านบทความนี้เราก็เชื่อว่าทุกคนรู้อยู่แก่ใจดีแล้วว่าคุณภาพการศึกษาของประเทศไทยมีปัญหา และส่วนหนึ่งมาจากปัญหาที่ตัวบุคคลที่ผู้สอนยังไม่เข้าใจการสอนแบบใหม่ เกิดจากผู้สอนที่ไม่เข้าใจ และยังคงสอนด้วยวิธีเดิม คือ “ครูบอกความรู้ให้นักเรียนท่องจำไปสอบ”
THANYANAN 