Posted by ศิโรตม์ คล้ามไพบูลย์ เคยกล่าวไว้ว่า สื่อบันเทิงของไทยทำหน้าที่เหมือนพระเครื่อง ที่เอาไว้เป็นสัญลักษณ์ของความดีงามที่รัฐอยากให้เป็น หาใช่งานที่กลั่นกรองจากมันสมองของคนสร้างที่ต้องการให้งานของตัวเองเป็นสิ่งที่จุดประกายความคิดของคนในสังคม
เราก็เลยเก็ทว่า มันไม่แปลกอะไรที่สื่อบันเทิงของไทยจะอ่อนด้อยเรื่องข้อเท็จจริง เรื่องการสำรวจอาชีพ เรื่องการสะท้อนภาพสังคม เรื่องการมองปัญหาเชิงโครงสร้าง เพราะผู้มีอำนาจย่อมต้องการให้สื่อบันเทิงทำให้ที่เป็น PR แฝง นำเสนอแต่ภาพลักษณ์ดีๆ ของตัวเอง ไหนจะเรื่องระบบเซนเซอร์ที่มีพื้นฐานมาจากความกลัว “ผู้ใหญ่เห็นแล้วไม่ปลื้ม” สุดท้ายใครจะอยากเหนื่อยกับการค้นคว้าเส้นทางแต่ละอาชีพ เพื่อเอาความจริง เพื่อเอาปัญหามาตีแผ่ให้สังคมได้รับรู้ และถกเถียงกันในวงกว้างล่ะ
ถ้าอยากให้สื่อบันเทิงไทยไประดับโลก แบบที่เกาหลีใต้ทำสำเร็จมาแล้ว สิ่งแรกที่ควรทำ ไม่ใช่การลงทุนร้อยล้านพันล้านพัฒนาโปรดัคชั่น แต่เป็นการพัฒนาค่านิยม ลดความเป็นไทย โดยเฉพาะในเรื่องอำนาจนิยมกับจารีตล้าหลังออกไป ลดการเซนเซอร์เพราะห่วงภาพลักษณ์คนใหญ่คนโตออกไป และเพิ่มค่านิยมที่เป็นสากล เช่น ประชาธิปไตย การเห็นคนเท่ากัน เสรีภาพในการแสดงออก ให้มากขึ้น
ต่อให้โปรดัคชั่นดีแค่ไหน สเปเชี่ยลเอฟเฟคต์ดีแค่ไหน หรือ CG อลังการงานสร้างเพียงใด แต่ถ้าค่านิยมยังวนๆ อยู่แค่ราชาชาตินิยม จารีตนิยม อำนาจนิยม หรือสักแต่ขายภาพแปลกหูแปลกตาของวัฒนธรรมโบราณ สื่อบันเทิงไทยก็ไปได้ไม่ไกลในเวทีนานาชาติอยู่ดี
THANYANAN 