ประโยคที่ชวนอึดอัด

---

ในชีวิตนี้จะมีประโยคข้อคิดชีวิตอยู่ 2 อัน ที่เรารู้สึกอึดอัดใจเสมอเวลาได้ยิน ซึ่งก็คือ

(1) “ถ้าเรามองปัญหาผิดสัดส่วน เราจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา ไม่ใช่คนแก้ปัญหา”

คำถามคือเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเรากำลังมองปัญหาถูกสัดส่วนหรือไม่ แน่นอนว่า ไม่มีใครรู้หรอก จนกว่าเหตุการณ์นั้นจะผ่านไปแล้ว ถึงมองย้อนกลับมาได้ สุดท้าย เราก็อดคิดไม่ได้ว่าประโยคนี้เป็นแค่การพูดเพื่อยกตัวของคนพูดเวลาเห็นความผิดพลาดของคนอื่นเท่านั้นเอง

เช่นเดียวกับประโยคนี้

(2) “เวลามีปัญหา ถ้าปัญหามันแก้ได้ ก็ไม่เห็นต้องกังวล และถ้าปัญหามันแก้ไม่ได้ ก็ไม่เห็นต้องกังวลเช่นกัน”

คือที่เรากังวลเพราะไม่รู้ว่าปัญหานั้นมันแก้หรือไม่ได้ ถ้าปัญหามันตัดสินได้ง่ายๆว่าแก้ได้หรือไม่ได้ในทันที ใครจะไปกังวลตั้งแต่แรกล่ะ และส่วนใหญ่ในชีวิตที่เรากังวลก็คือปัญหาที่คิดว่าน่าจะมีทางแก้ แต่ยังคิดทางออกที่ “ใช่” ไม่ออกต่างหาก เลยเครียดอยู่

เวลาเราได้ยิน 2 คำพูดนี้ทีไร จะรู้สึกว่าโคว้ตเหล่านี้ช่างเอาไว้เสริมความฉลาดให้คนพูดจัง โดยที่คนพูดไม่ต้องทำอะไรเลย